Plaatjes zoeken...

Ik ben al een aantal avondjes bezig met plaatjes zoeken....voel me soms net weer het kind van vroeger...
Plakboeken vol plakte ik met plaatjes van wintersport en bergen...mijn grote passie als kind (en ja, ben er nog gek op).
Later volgde vooral het inplakken van katten en dan vooral Franciens katten. Toen was ik ondertussen al wel op mezelf en hadden m'n eerste eigen katten hun intrede gedaan én was ik dus smoorverliefd geworden op dit soort schepsels. Computers waren nog geen dingen die iedereen in huis had staan..

Tja en nu is er dus pinterest....plaatjes plakken op z'n modernst.
Leuk! Ik heb er een moodboard gemaakt voor mijn verhaal....toch zat ik de laatste dagen vooral op internet maar ook bij mijn eigen foto's te snuffelen. Op zoek naar de juiste plaatjes bij mijn verhaal, om zo voor mezelf een sfeertje duidelijk vast te leggen.

Dit jongetje mag een rolletje spelen in mijn verhaal...
Heb hem "geleend" van www.jongensmerkkleding.nl

Vooral foto's van omgevingen maar ook van mensen. Dan hoef je niet meer te noteren of te onthouden dat het personage blauwe ogen en donker haar heeft....welnee: je ziet het in één oogopslag.

Toch vind ik het niet altijd eenvoudig. Soms werkt het ook gewoon NIET. Dan heb je iemand in je hoofd maar valt er echt geen plaatje bij te vinden. Pas ik dan mijn personage aan? Tuurlijk niet. Mijn "hoofd"gaat dan toch echt voor en pas ik dus de manier van noteren aan!

Soms vraag ik me weleens af wat andere mensen ervan zullen denken als ze al mijn afbeeldingen zouden zien...ze zouden er waarschijnlijk niks van begrijpen waarom ik zoiets opgeslagen heb....hihi, als ik het maar weet!

Ik heb het gedaan.....

Eigenlijk had ik het me al zo vaak voorgenomen. Maar nooit....eigenlijk kwam het er echt nooit van. Of eigenlijk: ik wist eigenlijk niet zo goed of het wel "kon"....
Met een laptop erop uit gaan om simpelweg te schrijven? Wat overdreven...hoewel...tegenwoordig wordt daar minder van opgekeken dan mensen die ouderwets met pen en papier gaan zitten schrijven...
Ik bedoel maar: bijna overal waar je even neerstrijkt om wat te drinken zit wel iemand met een beeldschermpje voor z'n neus. Een tablet, i-phone ..maar ook nog de "ouderwetse"laptop.
Maar toch....

Van de zomer heb ik het ooit één keer gedaan. Met thermoskan naar het meer gefietst en daar bij een picknickplekje zitten schrijven. Maar het lukte niet....langsfietsende mensen die verbaasd me aan keken...het verhaal lukte niet (terwijl dat aan het water afspeelde) ..

Jaren geleden heb ik weleens zitten wachten tot een zoon klaar was bij een onderzoek en ben daar ook gaan schrijven...maar ook daar voelde ik me nogal opgelaten.

Toch ben ik gisteren eens wél het gaan doen. Niet met laptop maar met pen en papier, omdat ik onderhand wel doorheb dat ik daar veel lekkerder door schrijf! Eerst ben ik naar de ouderwets grote boekwinkel gelopen waar een barretje "inside" is. Op zich natuurlijk een inspirerende plek. Maar het was er overvol en ik zag ook al wel dat de tafeltjes zo dicht op elkaar gepropt zijn dat ik me daar niet echt lekker bij voel om dan juist daar mijn hersenspinsels te gaan neerpennen.
Dus ben ik terug gelopen naar het winkelcentrum en bij La Place neergestreken. Het plekje wat ik in mijn hoofd had was nog vrij! Aan het raam, beetje verscholen achter een muurtje. En met mijn koffie bij de hand ben ik gaan schrijven!

En jawel, het was top! Ik kon schrijven zonder gestoord te worden door huishoudelijke beslommeringen...computers die "gillen"dat er nog mail of blogjes bekeken moeten worden, een wasmachine die piept dat je nu echt moet komen...de herinnering aan dingen die nog even geregeld moeten worden voor school enz.

Dus heb ik me voorgenomen om dit vaker te doen. Even een momentje echt puur voor het schrijven! Heerlijk.

Ben benieuwd wat jullie favoriete plekken zijn om te schrijven?

MIJN KAT (TEN)

Terwijl ik hier zit te typen, ligt één van mijn katten (Muis) half over mijn toetsenbord heen. Dus probeer ik hem met één hand zacht van mijn toetsenbord te weren...lief dier overstelpt mijn hand met de nodige koppies....

Het doet me denken aan een gedichtje die ik jaren geleden schreef. (voor mijn oude blog)

Dus bij deze:

Jij ligt daar maar te slapen,

een knorrend geluid als ik je aai.

Even een oogje open,

en even wat gedraai.

Zo, plekje weer gevonden,

en gapend kijk je me aan.

Sta je nou nog steeds te kijken?

Mens, stel je niet zo aan!

Maar ik blijf me afvragen,

waarover droom jij nou?

Van vogeltjes en muisjes?

En hoeveel ik van je hou?

Lief poezebeest,

droom jij maar lekker door.

Ik geef je een aai

en loop maar zachtjes door.