Mijn eerste "krantenverhaaltje" : Mijn kraaltje!

Zoals gisteren al geblogd, las ik ooit een wedstrijd over iets schrijven n.a.v. een krantenbericht. En dan niet over het gebeuren schrijven, maar een eigen fictief verhaal. Het krantenartikel dient dus eigenlijk alleen als inspiratie voor....
Het lijkt me dus leuk om dit hier te gaan doen. Een verhaaltje, grappig/spannend/ontroerend/of wat dan ook, ontstaan door een krantenknipsel. Een kraaltje leek me wel een leuke benaming....

Dus bij deze mijn eerste.....

Het krantenartikel:

Wandelaars al twee jaar weg kwijt op langeafstandspad

Lees hem hier.

Mijn kraaltje:

Verdwaald....

Samen zouden ze gaan wandelen. En niet zo maar wandelen...nee, ze zouden het Noaberpad gaan bewonderen. Een heerlijk lange wandelvakantie na hun prachtige bruiloft. Een eitje zou het zijn voor ervaren wandelaars als zij waren. Ze gingen immers iedere zomer de bergen in. Nou, wat stelt zo'n pad hier dan nog voor? Geen noemenswaardige stijgers, geen enge smalle paadjes langs ravijnen...welnee, dit zou vooral een ontspannen weekje worden. 

Maar o, wat hadden ze zich vergist. Het gebeurde vlakbij Ter Apel. Het pad voerde door het bos. Het weer werkte heerlijk mee. En vol goede moed ging het tweetal verder waar ze waren gebleven die avond ervoor. Ze hadden een heerlijke nacht gehad in een klein hotelletje. Waar de muren bedekt waren met bloemetjesbehang en de vrouw des huizes persoonlijk je kwam wekken!

"Hoe ver gaan we lopen vandaag?" Tamira vroeg het achteloos, terwijl ze haar rugzak wat strakker aansnoerde. 
"Laten we het vandaag maar simpel houden. Kilometertje of dertig doen?" Hans keek nog eens op de kaart. Onzin eigenlijk, zo'n kaart. Wie had dat nou nodig in zo'n overbewegwijzerd land als Nederland? Kijk, midden in de bergen had je hem wel nodig. En het liefst ook een kompas voor het geval dat...
Tamira ging akkoord. Het zonnetje scheen lekker en alles leek goed te gaan.
In het bos kropen de zonnestralen door de takken heen, wat mooie plaatjes opleverden. Tamira was dan ook vooral bezig met haar fotocamera. Hans kuierde rustig verder. Meer in de ban van zijn mobiel dan van wat er om hem heen gebeurde....Opeens betrok de lucht. Alles werd donkerder. 
"Ó jé, was er regen voorspeld?" De jonge vrouw keek haar kersverse echtgenoot aan.
"Eh....eh...wat zeg je, liefje?"
"Zit dan niet in dat ding!" Maar voor ze bozer kon worden vielen de eerste druppels..en het duurde niet lang of de eerste flitsen weerkaatsten in het bos.
Tamira gilde. Ze was niet snel bang. Maar wel voor onweer in het bos! Hans trok haar mee. Weg van de open plek waar zij juist naar toe holde...
Bibberend van angst verdween ze in zijn armen. Ze konden net zo goed hier blijven staan, want overal waren bomen....overal kon de bliksem inslaan....overal zouden ze nat worden. Er was nergens een plekje te ontdekken waar ze zouden kunnen schuilen.

De onweersbui trok langzaam over. Het stel, doorweekt en koud geworden, besloten bibberend de weg uit het bos zo snel mogelijk af te leggen en op zoek te gaan naar een onderkomen...dan maar geen dertig kilometer. Maar nergens was meer de juiste weg te vinden...

Tamira werd boos op Hans. "Jij zou toch de route bijhouden, zodat ik foto's kon maken! Je zat weer alleen maar in die mobiel van je!"
Hans kleurde rood maar protesteerde toch: "Ik heb echt wel opgelet hoor! Trouwens: hoe groot kan het hier nou helemaal zijn?"
Maar daar vergistte hij zich behoorlijk in....
Twee jaar later stond het in de krant: 

WANDELAARS AL TWEE JAAR WEG KWIJT OP LANGEAFSTANDSPAD!

Ze was de wanhoop nabij. Haar voeten begonnen iedere stap die ze zette af te snauwen...ze deden zo'n zeer. Haar zolen waren versleten, haar broek hing als een vodje om haar dunnen beentjes.

Met haar partner stond het er niet veel beter voor. Hij had het allang opgegeven om op schoenen te lopen. Zijn voeten waren ondertussen zo gehard, dat het zelfs mogelijk werd om over kleine steentjes te lopen. Zijn baard was ondertussen uitgegroeid tot een formaat waar Sinterklaas jaloers op zou zijn. En dat voor een keurige, glad geschoren vertegenwoordiger die hij eigenlijk was.

Boswachter van Velzen kreeg de schrik van zijn leven toen hij het tweetal vond..........

Schrijven n.a.v. krantenstukje!

Ooit was het een wedstrijd op een site over vrouwelijke thrillerschrijfsters (volgens mij) . Ben de site verder eigenlijk vergeten....maar de uitdaging was een fictief stukje te schrijven n.a.v. een krantenstukje. (als jij weet welke site dit was...laat het me even weten! Ik kom er even niet meer uit ) Het had ook een naam..maar je raadt het al: ook die ben ik kwijt. Het was een samenvoeging van thriller met ?????
Ik moest er vanavond opeens aan denken en bedacht me dat dat eigenlijk wel weer eens leuk is om te proberen...én een uitdaging om dat met publiek (jullie dus :-)  ) te delen...
Of dat nu gaat lukken midden in de meivakantie (jawel, hier is het al vakantie) weet ik niet...maar dan houden jullie het nog tegoed!
Ik moet nog steeds een boek ontvangen als welkomstgeschenk bij Schrijven. Dat gaat ook over spannende verhalen schrijven..dus wie weet of ik daar nog iets aan heb!

Stop met schrijven van romans....

Vandaag kwam dan eindelijk Schrijvenmagazine....waar ik me (opnieuw) op geabonneerd heb.
Onder het eten even heerlijk zitten bladeren/lezen. Vind hem een stuk leuker dan een jaar of vijf terug, toen ik ook lid was. Leuke schrijfopdrachtjes bij de artikelen. Niet alleen maar droog leesvoer dus.

Nu heb ik alweer een paar dagen zo'n echte schrijfkriebel. Ik wil schrijven, schrijven, schrijven...schrijven.
Maar ja, verplichtingen roepen en...is de tijd vaak alweer voorbij.

Toen ik mijn blad uit de brievenbus haalde (zo'n groen geval aan de kant van de weg...) en terug liep naar huis viel mijn oog op de opmerking op het voorblad: Stop met het schrijven van romans, mik op wat wél verkoopt"
Juist ja, en wat verkoopt er dan wel? Ik ging er eigenlijk vanuit dat hiermee bedoeld werd dat je geen liefdesdrama oid moet schrijven maar moet gaan voor een thriller ofzo (wat volgens mij toch aardig verkoopt...) Eenmaal aan het lezen bleek mijn conclusie vreselijk fout. Meneer Paul Sebes bedoelt hiermee alle literaire fictie! Wat je dan wel moet schrijven? Kookboeken....diëten....misère van BN-ers....oef...
En van de cijfertjes die hij erbij geeft word je al helemaal niet blij.....Per jaar heeft hij maar 2 a 3 debutanten (en dat op 700 boekendeals per jaar, waarvan dus de overgrote meerderheid non-fictie).

Slik..eh..ik schrijf uit "passie" (als ik het zo even noemen mag), omdat ik het heerlijk vind met fantasie bezig te zijn, omdat...om heel veel redenen. Maar nou niet bepaald om een wetenschappelijk boek oid neer te zetten.

Oké, ik ben ook wel met een boekje bezig, die aansluit bij een website en die ik zo hoop te verkopen. Maar voor mij heeft dat niets te maken met het "echte schrijven"....

Nu was ik er al langer uit dat ik niet moet schrijven met het idee daar geld mee te verdienen. Dat blijkt voor mij alleen maar averechts te werken. Want dan is mijn geduld opeens wel erg snel op....én de wanhoop dat toch  niemand het zal kopen heel dichtbij.

Laat mij maar lekker een machtig mooi verhaal maken (hoop ik) en mocht het dan ook nog eens wel te verkopen zijn, tja, dan is dat een prachtige bekroning op mijn werk. En ja hoor...ik droom lekker verder :-)