Liebster award gekregen.....

En dan krijg je het berichtje dat je de liebsteraward "in ontvangst"mag nemen. Leuk, op zich, maar dat zet je ook weer even aan het werk! Had er eerlijk gezegd geen flauw idee van wat het was.

Van Anita kreeg ik hem en ik heb geprobeerd mooie (?) antwoorden te geven!
Die laat ik eerst maar even" zien:"

1.Wat doe je in het dagelijks leven?

Ik ben vooral huismoedertje aan het spelen. Bij de oudste ben ik heel bewust gestopt met werken.

Inmiddels zijn we 19 jaar verder. Ik heb in de tussentijd wel freelancewerk gedaan sinds de jongste (9) ook naar school gaat. Maar helaas, beide bedrijven besloten er mee te stoppen, dus zit ik nu zonder. Niet dat ik niets te doen heb, want ik doe vrij veel vrijwilligerswerk voor onze kerk, de basisschool, basketbal en een project voor Roemenië. Maar ben wel op zoek naar inkomsten...die aan te passen zijn aan mijn gezinnetje.

2. Welke plek zou je graag eens willen bezoeken? 

Oef, dat zijn er eigenlijk heel veel….Afrika lijkt mij het einde om eens naar toe te gaan. En dan vooral voor een safari. Noorwegen/Zweden zou ik heel graag in de winter willen bezoeken. Stiekem ben ik verzot op winter….met vooral SNEEUW dus.

3. Wie of wat is je grootste inspiratie? 

Allereerst mijn gezin en mijn geloof. Ik geloof in DE LIEFDE van God voor ons én dat wij ook vanuit liefde moeten leven.

Eén van mijn andere voorbeelden was mijn tante. Haar manier van leven boeide mij enorm. Ze was aan de ene kant een stadsmens met vrije, artistieke opvattingen. Ze stond midden tussen de “jeugd” terwijl ze zelf toch echt al ouder was. Aan de andere kant was ze altijd in de tuin aan het werk op haar verbouwde boerderij in Friesland, waar altijd iedereen welkom was. En groente at je uiteraard onbespoten enz. Prachtig mens! En ja, eigenlijk wilde ik heel erg graag op haar lijken…..

4. Waarom ben je een weblog gestart? 

Omdat ik schrijven leuk vind, de computer ook en ook wel een beetje in de hoop er iets mee te kunnen bereiken op financieel gebied….maar dat zal wel niet zo snel gaan lukken, denk ik ;-)

Maar vooral hoop ik met mijn schrijversblog een beetje een stok achter de deur te hebben voor mezelf om met schrijven bezig te zijn…..

5. Wat is je grootste trots in je leven? 

Daar ben ik absoluut niet origineel in: mijn gezinnetje natuurlijk. Ik heb een heerlijk jongensgezin, waar ik supertrots op ben!

6. Waarvan geniet jij het meest? 

Lekker op stap gaan met mijn mannen vind ik heerlijk. Waarheen is dan niet eens zo heel erg belangrijk. Struinen langs het strand, even koffie drinken in de stad. Of op de fiets even een ijsje halen…ja, natuurlijk zijn de hele daagjes weg dan leuker..die duren immers langer J

7. Is er iets wat je al heel lang wilt doen maar nog niet van is gekomen? 

Ik zou heel graag weer eens op wintersport gaan zoals we thuis altijd deden. Maar financieel ligt dat nu een beetje boven onze pet….én voor mijn man hoeft het ook niet echt.

8. Waarvoor kunnen ze jou ’s nachts wakker maken? 

Ehm…mijn nachten zijn al niet zo rustig door een moeilijk slapend kind én een snurker naast me….dus als ik slaap wil ik liever blijven slapen, eigenlijk.  Maar als je dan toch echt iets horen wilt, laten we het dan maar op een warme apfelstrudel houden!

9. Op welk zelfgemaakt item ben je het meeste trots? 

Poef….geen flauw idee eigenlijk. Meestal ben ik helemaal niet zo tevreden over mijn zelfgemaakte items…

Ik heb ooit legertruien gebreid voor twee van mijn knullen. Zelf verzonnen. Die vond ik best goed gelukt....zeker als er in het legermuseum ook naar gekeken word :-)

10. Wat vind je echt onwijs irritant? 

Andere mensen HOREN eten…daar kan ik echt niet tegen…..

11.Wat zijn je plannen voor morgen? 

Morgen...eerst zorgen dat de jongsten op tijd naar school gaan. Wat pr-dingen regelen voor de basketbal. 's Avonds naar een ouderavond op de havo. Verder ligt er nog even niks vast. Dus dat zal wel vooral in huis opruimen enzo zijn.

Ik begrijp dat ik nu 11 anderen mag nomineren....nou, daar gaat íe
Ik vind blogs over andere gezinnen altijd wel leuk om te lezen. Waarschijnlijk om het feest der herkenning?
Een bijzonder gezin
Gezinsleven
thuis op het platteland
onderdeknotwilg
Huis Tjokvol
Niet over het gezinsleven, maar wel over opvoeden: Thea van Galen
In het kader van het schrijven de boekenblogs:
Boeken proeven
Boekenblog

En de creatieve blogs.
isinterieurstyling

Maar ook de "goededoelenblogs"
Poekie Knuffels voor zieke kinderen maken....
Aankleedpopje  Hier word een leuk project besproken voor te vroeg geboren kindjes in Zweden


Tja en dan nog mijn 11 vragen. Kan me er lekker makkelijk vanaf maken met dezelfde vragen....maar laat ik eens origineel zijn..

Vragen:
1. Wie is de persoon achter de blog?
2. Wat is je favoriete bezigheid naast bloggen?
3. Welk goede doel zou je willen promoten?
4. Wat is je favoriete vakantieland en waarom?
5. Hoe lang blog je al?
6. Wat hoop je over tien jaar bereikt te hebben?
7.  Hoeveel volgers zou je leuk vinden om te hebben?
8.  Welke tips kan je anderen geven om volgers te vinden?
9.  Heb je nog meer blogs?
10. Hoeveel tijd ben je kwijt met bloggen per dag?
11. Wat zou je graag eens tegen je oude schooljuf/meester willen zeggen?

Voor de uiverkorenen: je mag deze vragen beantwoorden, zelf 11 nieuwe vragen verzinnen en deze aan 11 andere blogs "uitreiken"! Natuurlijk ben je niets verplicht.....

Succes!

Ja, zo wil ik het ook....

Ik was deze zomer op zoek naar leesboeken om mee te nemen met vakantie. En daarbij stuitte ik op een serie van Tricia Goyer. Over de Spaanse burgeroorlog. Eerlijk gezegd wist ik daar weinig vanaf. Maar het leek me wel interessant. Het zijn de Spaanse kronieken. Over oorlog, liefde, verraad enz.

Wauw, in één week vakantie , boordevol activiteit , las ik toch bijna twee boeken uit!
Ze schrijft precies zoals ik zou willen. Met gevoel, niet te "verheven" maar in gewone taal. Een boek wat je pakt en lekker leest maar wél met inhoud!

Eenmaal thuis ging het lezen wat minder snel. Maar boek drie schiet ook al aardig op en een boek van dezelfde schrijfster over de tweede wereldoorlog ligt ook al klaar....

Maar ja....leuk dat lezen, nu ook nog eens zelf aan de slag met míjn verhaal. In grote lijnen in mijn hoofd, maar ja, als je gelezen wilt worden zal het toch echt niet alleen in mijn hoofd moeten bestaan....

Dus hoop ik komende week weer te gaan zitten en toch met mijn verhaal aan de slag te gaan. Hou jullie op de hoogte!

Eindelijk mijn droom waarmaken?

Zoals gezegd, ik "droom"al jaren van een boek van mijn hand in de boekwinkel...maar het lukt me nooit om mijn vele ideeën op papier te krijgen. Ik heb geen gebrek aan inspiratie. Ik heb eerder teveel inspiratie. Waardoor mijn huidige projecten blijven liggen omdat ik een nieuw idee véél leuker vind...
Tja, om een lang verhaal kort te maken: ik begin aan van alles, maar er komt niks af. Ja, korte verhalen zo af en toe. Maar niet de echte boek-verhalen. Mappen vol met ideeën, researchwerk e.d. maar daar heb je niks aan als je er vervolgens niet mee doorgaat....
Dus wordt het tijd om er iets aan te gaan doen!
Ik heb me nu serieus voorgenomen om met één idee door te gaan. Om er écht mee aan de slag te gaan en niet ergens halfwas. Om elke dag in ieder geval iets te schrijven van mijn verhaal. Schrijven en niet alleen maar research doen. Schrijven en er even echt de tijd voor te nemen. Schrijven en blijven schrijven....
Of het gaat lukken...tja, dat kan ik je later pas vertellen natuurlijk.
Maar ja, hoe moet ik zoiets nou eens grondig aanpakken. Ik kan moeilijk mijn fantasie een halt toestoppen. Zou niet weten hoe...en dat kan ook niet. Want diezelfde fantasie heb ik toch ook nodig bij het schrijven van het verhaal....
Dus : schop onder mijn kont en dóórgaan!
De goede wil is er....nu nog de uitvoer ervan!
Eén van de stokken achter de deur: mijn blog. Ik wil hier mijn vorderingen bijhouden.
Dus ....we zullen zien!

Hello to my own book..... (?)

Geloven in haar dromen..

Ze was nog klein toen ze al dapper haar woordjes typte op de typemachine van haar vader. Parmantig zat ze aan zijn bureau en voelde zich een hele piet. Soms was het een gevecht met die rare dingen die dan weer bleven hangen, waardoor letters niet of met veel teveel inkt op het papier terecht kwamen. Of dan was het lint weer "op"en moest ze wachten tot vader tijd had om het te vervangen.
Maar de kleine meid gaf niet op. De woorden moesten op papier. Ze wilde schrijven. Schrijven over van alles en nog wat. Een krantje schrijven over de familie, die ze aan alle gezinsleden uitdeelde. En trots zijn als andere mensen het hadden gelezen en erover begonnen....

Eenmaal ouder vond ze een schrijfmaatje op school. Terwijl leerkrachten voor de klas hun verhalen vertelden, vertelden de meiden hun eigen verhalen op hun papier. Opstellen waren geen ramp, maar juist een uitdaging. En in de pauzes lazen de vriendinnen elkaars verhalen...maar school gaat over en het contact verwaterde. Maar de grotere meid gaf niet op. Ze bleef schrijven over jongeren die worstelden met liefdesverdriet en schoolrampen. Maar er was niemand aan wie ze het liet lezen....

Toen het allemaal onrustig werd in haar leven schreef ze schriften vol. Papier was geduldig en de woorden vloeiden makkelijker uit haar pen dan uit haar mond. Opgroeien gaat nu eenmaal niet altijd over rozen....
Maar de jong volwassene gaf niet op. Ze groeide op tot een gelukkige vrouw en bleef stiekem schrijven. Soms over zichzelf maar vooral verhalen over mensen, die worstelden met zich zelf. Maar nee, laten lezen...tja, dat was wel haar droom. Een droom om ooit als schrijfster door het leven te gaan....

Ze belandde in redacties van verenigingen en schreef artikelen, verslagen en wat al niet meer. Ze werd gelezen! En kreeg regelmatig leuke reacties! De vrouw schrijft dus verder.
Niet alleen op papier want ze is teruggekeerd naar het toetsenbord. Er is geen inktlint meer nodig. Geen letters die te overvloedig met inkt rondgestrooid hebben. Geen papier wat blijft hangen. Geen rare doorhalingen meer omdat er toch iets fout geschreven wordt. Het is niet meer nodig om alles tien keer over te typen omdat tien mensen dit verhaal willen lezen. En gelezen worden....ja hoor, dat kan nu lekker anoniem. En dus schrijft ze weer verder, meer en meer. En eens...eens hoopt ze toch echt als schrijfster aangesproken te worden!