Maar hoe graag ik ook schrijven wil...het lukt zo vaak niet!
Altijd zijn er wel weer dingen die toch echt eerst even moeten...
pr-activiteiten voor school, redactiewerk voor de basketbal, dingen regelen voor de brei-actie voor Roemenië, kindernevendienstactiviteiten voorbereiden en zo kan ik nog wel door gaan. Om nog maar te zwijgen over een huis die schreeuwt om aandacht....
En boven alles natuurlijk mijn zorg/aandachttaken voor mijn mannen.
En dus verdwijnt het schrijven weer op een plekje die alleen bezocht kan worden als ik er vaak niet meer de puf voor heb: 's avonds als mijn ogen al dicht vallen en ik echt niet nog fut heb ze open te houden om geschreven woorden te bekijken....
Oké, dit is misschien wat overdreven gesteld :-)
Maar toch: schrijven op de eerste plek zetten (uiteraard na mijn gezinstaken!)...als de jongens naar school zijn zou dat toch mogelijk moeten zijn. Moet ik de boel omdraaien: niet eerst de vrijwilligersactiviteiten en daarna het schrijven. Maar eerst schrijven! Schrijven als de hoofdtaak zien en daarna pas de verplichtingen richting school enz....
Maar ja, dan moet ik mezelf eerst als schrijver willen zien. Bedoel maar: als ik schrijven als mijn vak kan zien wordt het vanzelf makkelijker het zo'n positie te geven. Dan kan ik zeggen dat het mijn beroep is en dus eerst zal moeten gebeuren....maar zolang ik nog niks gepubliceerd heb, vind ik dat erg hoogmoedig...
Maar als ik het op een derderangspositie blijf zetten....juist, dan wordt dat boek ook nooit wat....
Wat vinden jullie? Mag je jezelf als schrijver betitelen vóór je werkelijk een boek hebt liggen in de winkel?
Stiekem heb ik mezelf voorgenomen om mezelf wel zo te zien om het op die manier een kans te geven...om mezelf aan te sporen er serieus mee aan de slag te gaan...maar het hardop uitspreken dat durf ik dus echt niet... :-)
Ik herken het en het blijft zoeken naar evenwicht. Elk jaar is weer anders. Er gingen jaren voorbij dat ik niks schreef en alleen maar dàcht aan schrijven.
BeantwoordenVerwijderenIk wil mezelf ook geen schrijver noemen, dan moet het mijn beroep zijn, maar dat is het niet.
Wel voel ik steeds sterker een noodzaak om te schrijven. Dat komt misschien met de jaren?
Het is idd niet altijd gelijk. Maar schrijven heb ik eigenlijk toch wel altijd gedaan.Alleen varieert het tussen gedichten, songteksten of verhalen....(en niet te vergeten: dagboeken vol....)
Verwijderen