Inspiratie opdoen...juist als je het niet verwacht!

Ik liep er eigenlijk helemaal niet om inspiratie op te doen. Ik wilde gewoon even lekker struinen. Even niks, even heerlijk foto's maken van de gewone dingen. Even in de stad zijn en me verbazen hoeveel er was veranderd nadat ik daar op school had gezeten. Even lekker een bakkie doen. Even geen wasmachine die staat te ratelen, verplichtingen die roepen dat je daarvoor nú achter de computer moet, een telefoon die vindt dat hij moet rinkelen (voor zover die dat tegenwoordig nog doet...een deuntje spelen is beter verwoord) ...even gewoon me verbazen en vermaken in een stad waar ik me altijd bedenk dat ik er niet zou willen wonen....

Maar opeens was het anders. Opeens zag ik een mooi verhaal voor me. Opeens bedacht ik me dat het hier een heerlijke plek zou zijn om te schrijven...schrijven, tja, wat is dat toch? Ik had me net een dag of twee (één?) ervoor bedacht even niet met schrijven bezig te zijn omdat het simpelweg alleen maar energie vreet en er toch niks uit handen komt (tja...soms denk je rare dingen ;-)  ) Maar blijkbaar lukt het niet. Blijkbaar heb ik toch meer schrijversbloed dan ik dacht. En dus had ik géén boekje bij me om even lekker in te gaan schrijven terwijl ik daar op een terrasje in het zonnetje zat en er een prachtig verhaal in me opkwam. En dus prentte ik het in mijn hoofd en bedacht me dat ik gewoon wél moet schrijven.....

Wat is dat toch? Als ik er speciaal op uit ga, er speciaal voor ga zitten, dan bedenk ik me dat het niets wordt....en nu, zomaar uit het niets, komt het boven drijven....komt die kriebel....
Ook valt het me op dat tussen de mensen of nu dus in de stad me inspireert....terwijl ik helemaal geen stadsmens ben. Of juist daarom, misschien dan wel?

Ik ben vorig jaar een stuk wezen fietsen. Had een mooi plekje aan het water (zo'n tafel met van die banken eraan stond er, ideaal om te gaan zitten dus). Maar schrijven? Welnee, dat lukte eigenlijk helemaal niet. Terwijl middenin een kinderparadijs de "vonken"er vanaf vlogen...
Moet ik er dan toch niet bewust voor gaan zitten, ofzo? Tja.....maar soms plan ik zo graag een schrijfsessie....alleen is de voorpret vaak productiever dan de sessie zelf.....

Hoe is dat bij jullie? Plannen jullie weleens een middagje schrijven ofzo? En werkt dat dan ook?